Woensdag 5 juli 2023
Een amazone langs de weg deed me gisteren denken aan de rode draad van dit verhaal, ze was duidelijk herkenbaar aan haar gouden gordel. Zo ook 'den draad' van deze blog, mag ik hopen. Het gaat om twaalf dagen...blog lezen, dat is een He..le opdracht. Maar je moet niet H. Poirot 🧐 heten om de oplossing te vinden.
Terug naar gisteren, terug naar Båstad, waar méér dan 'ett under', dan één Zweeds wonder, gebeurde. Er waren mijn gezellig hotelkamertje, het dorp dat geduldig wacht op een volgend bezoek (bijna zo geduldig als katten😉), de zee-, strand- en tenniscultuur maar vooral de Zwedenaars. Waar sommige landen bezoekbaarder zouden zijn zonder hun inwoners, wordt dit land 'gemaakt' door zijn 10miljoen Zwederlingen. Zonderlinge mensen zijn het, maar wel in de aangename betekenis.
Gisterenavond tijdens een tochtje door het stadje, spreekt een ouder koppel mij aan. De wimpel aan mijn fiets kunnen ze niet thuisbrengen, mijn afkomst nog minder en de bestemming al helemaal niet. Maar al gauw, ge kent mij een beetje, gaat het over een hele andere boeg, over taal, politiek, tennis,... alles passeert de revue en de tijd nog sneller. Met een goed gevoel kon ik gaan eten. Je kan hier de kleinste, krammikige barak vertrouwen, de hygiëne is hier overal bijnajapans. Dus in zo'n eettent, at ik gravad lax met patatjes en met zicht op zee. Dat laatste heb ik niet helemaal opgegeten, maar ik eet meer met mijn ogen dan mond. Zo blijf je mager en tisnog goedkoper ook😏. Zie foto in galerij.
Na de maaltijd komt de rekening, ook bij de Zweeders. Cash kennen ze hier niet, de euro/Maestro idem en M'card is hier zeldzaam. Ze gebruiken een eigen Zweeds betaalsysteem op de gsm. Mijn verse Zweedse kronen moesten echter op en als fietser geef je weinig uit, dus moesten die hier 'rollen'. Een groep van vier ving dit gesprek op en stelde gewoon voor mijn maaltijd online te betalen...ik had er nog geen woord mee gewisseld. Mijn cash wilden die ook niet. De Pecunia non olet-tijd is al lang voorbij, nu stinkt geld wel en wil niemand het nog🤨 in zijn zakken. Toch heeft geld altijd wel een geurtje gehad, zeker veel geld. Zegt men niet dat sommigen stinkend rijk zijn? Maar dat zou dan weer komen van het feit dat die rijkaards IN de kerk mochten worden begraven (de pastoor moet ook leven, newaar?) en dat zo mis na mis meer misging en tot wierook niet meer volstond...
Dat was dus gisteravond, dinsdagavond. Vanochtend was er dan een wonderlijk ontbijt, straks meer daarover.
Tot het tweede badstadwonder gebeurde. Begon ik vandaag te fietsen, dan was de regen meteen mijn straf om te lang te hebben geblogd. Eigen schuld, dikke bult, weeral...nat. Maar wie stopte daar voor mijn neus? Het ouder koppel van de avond voordien. Onze drie gsmen voorspelden alledrie😏 een hele regendag... In geen tijd zochten ze met hun drie, hun dochter van ongeveer drie decennia was er nu bij en zocht een regenvrij parcours... ik zou openbaar vervoerd worden ttz een trein-bus-busdag zou het worden. Dochter Cornelialief boekte en betaalde online, of wadachte, en bezorgde mij alle betaalbewijzen op mijn telefoon. Mijn telefoon was vandaag dus even belangrijk...er dan mijn fiets. Restte alleen nog 'Farväll och Tusen tak' te zeggen en in het treinstation te geraken, in de hoop dat ik daar kon drogen, dat mijn fiets mee zou kunnen en ik alle verbindingen zou halen. Allemaal JA's volgden hierop, maar wat was het echte wonder? Ook de familie Flood wou mijn cash niet, evenmin een kaartbetaling...geld op zak hebben is hier een probleem. Wat was de kostprijs van deze tbb-dag, voor mezelf-nog-geen-seniorkorting en mijn fiets? Slechts 230 SEK. Hoeveel euro's dat is, trekken ze zich hier geen rate🫢🫣van aan ... uiteindelijk bleek het slechts 20 euro te zijn. Die had ik met plezier zelf betaald, maar niet toegelaten. Uiteindelijk krijgt iedereen wel graag eens een cadeautje, niet? De 'comble' van dit Zweeds transportverhaal was de vriendelijkheid vd bestuurders én OVERAL gratis snel internet én gordels op alle bussen met lichtsignalen om ze te gebruiken én op één vd twee bussen een googlemap waarop je het busparcours en de volgende haltes 'de visu' kunt volgen. De Lijn zou ipv telkens nieuwe mini–sterren beter moderne bussen krijgen. En probeer bij de NMBS eens een fiets op gelijk welke trein te krijgen. Tussendoor nog dit, dank u in Deens is Tack, Zweeds Tak, Noors Takk...om het moeilijk te maken. Tusind en Tusen voor duizendmaal dank verschilt ook al van land tot land😡.
Na dit 'openbaar avontuur', gedroogd en niet moe, nog wat kilometers gefietst en in dit onbekende Zweeds gat Gislaved beland. Zoals ik in de titel van vandaag schreef, blijf ik hier de volgende vijf jaar.... de enige toerist, die hier sliep😏. Wild kamperen mag in Zweden dan wel, ik moet een stad hebben om te slapen. Actueel ben ik dus in een vreemd motel beland, vooraf geboekt zoals alle nachten, maar toch een verrassing. Vast aan deze slaapplaats hangt een reuzefabriek waarvan de buitenlandse werknemers hier ook slapen. Ik douchte, at en slaap hier tussen Polen uit Noord en Zuid, maar ook Litouwers en andere Balten. Maar voor de tweede dag op rij mag mijn fiets 's nachts aan mijn zij😄. Halfpension krijg ik hier, uit de kantine. Die fabriekskost op mijn gevuld bord kon ik in de frigo vinden, want nergens vind je hier nog personeel. Zweden is daarmee België 20 jaar vooruit, en onze vakbonden doen daar nog eens 10 jaar achteruitgang bij. In hotels geraak je binnen met codes en gsm berichten, ook treinstations zijn onbemand, zelfs geen betaalautomaten. Je moet online met je telefoon uitzoeken, boeken en betalen.
In elk geval, mijn bord of wat erop lag😏, smaakte lekker na opwarming in de micro. Het voelde heel erg als thuis🥰. Vandaag fietsen 0/10, Zweders leren kennen 10/10.
Morgen weer geen weer...voorspeld. Een oplossing biedt zich echter altijd aan, zeker voor de eenzame fietser, die nooit eenzaam is BTW, en die met weinig bagage onderweg is. Dat laatste is altijd de eerste vraag en vaak ook de reden van 'mijn aanspreking'...waarop ik dan altijd zeg dat met weinig bagage reizen het enige in't leven is dat mannen beter kunnen dan vrouwen. Mannen ruiken ook minder goed... dus dat komt goed uit😉. De natuur zit toch goed in elkaar, zegt de dierenarts. Meteen was deze laatste info de dagelijkse rubriek40😂.
Farväl och så länge, of zoals jolige Severs zong, vaarwel en tot ziens.
Zeer onZweeds en daarom kleeft deze sticker al bijna 30 jaar op onze garagedeur.
Mijn avondmaal in Båstad, dindagavond, met gravad lax (zalm die ook in het Duits Lachs heet) en met zicht op zee👌. Prijs/kwaliteit was 👌👌👌 als je weet wat ik betaalde...
Dit ontbijt in Båstad kan ik jullie ook niet onthouden. Zal je ook onthouden na deze woorden en foto's..
Mijn mama zei altijd dat het ontbijt de belangrijkste maaltijd van de dag is. En mama's hebben altijd gelijk, na hun dood zelfs nog meer😢. Voor de onbijt...onthouders, Margot😘, mag je mama's wet inkorten tot 'het ontbijt is de belangrijkste tijd van de dag'. Ons mama was dan ook de gulden middenweg zelf, om zo iedereen te vriend(in) te houden.
Dus hier ten tweede male, na Bremen, ontbeten in 'een gazebo' en weer scheen de zon. En weer verdween ze als ik op de fiets kroop🤬. In de galerij nog meer ontbijtfoto's, niet om jullie jaloers te maken. Jullie moeten tenslotte elke dag werken terwijl ik hier maar wat rondfiets.
Hotel Neptun, voor het geval jullie ooit Båstad een kans geven. Nul sterren in de Michelin, maar wel vijf sterren als hotel Romantic.
Dit moet Zweden zijn, alhoewel🤨? Voor ons thuis is dit ketentje het dichtst dat wij bij het typisch Zweedse Fika-gevoel kunnen komen zonder eerst 1000km, of 100 Swedish miles!, te moeten rijden. Ja, Zwedezen maken de afstanden binnen hun immens land kleiner door die uit te drukken in hun eigen Zweedse mijlen, die elk gelijk zijn aan 10km IKUN. Cfr. het inkorten van de auto's om files korter te maken😄.
Fika is een gezellige pauze met vrienden of collega's, een heilig moment van de dag voor de meeste Zweden.
De wolken en het lachen vergingen mij gauw na dit beeld. Regen en nog eens regen...niet in de bus🤫.
De dag van vandaag in beeld, dat zegt meer dan 1000 Zweedse woorden. Het verhaal,van het slechte weer wordt langdradig, zoals een goede stofzuiger😏..
De realiteit is ook dat het leven als fietsen is, om overeind te blijven moet je in beweging blijven. Als ik zeg dat ik leef om te fietsen, fiets ik dus ook om te blijven leven. Maar oppassen blijft de boodschap. Ook als je met de auto rijdt, 'waze' dan voorzichtig.
Deze trein bracht mij in Halmstad, onderweg tot 181km/uur gehaald...vertelde mijn fietscomputertje. Ik zat er comfortabel naast mijn fiets😘. Herinner u dat het hele traject slechts 20euro kostte.
Overgefietst naar een bus, met ook nu weer dit nat uitzicht. Een Volvo hoort er natuurlijk ook bij.
Met live map boven je hoofd. Zeer sterk verdund door hun groot land, zie je overal weinig volk, zoals hier op de bus.... maar ook in de lift, op de tram, op de vloer, (zingt RvhG) je veux l'amour.
