Na 7 dagen, was ze daar eindelijk, de zee! https://youtu.be/ka--QM_tJ-s
Vandaag zag ik alle soorten asfalt, gebroken, gebarsten, korrelige, doorwortelde, holle en bolle, alle slechte vormen dus, maar geen biljartvlak asfalt meer van de eerste dagen. Komt daarbij dat de wind van tegenwoordig ook niet meer is, wat die vorige dagen was én ik word een dagje ouder, zeven daagjes als sinds ik vertrok. Redenen genoeg dus om mijn snelheid beschamend te zien dalen. Als dan na 100km nog maar een molshoop moet worden beklommen, dan zakt de km-teller tot bijna 0 en mijn moreel onder 0, dan lijk ik vooruit te gaan zoals een hometrainer. Niet daarom, maar wel meegenomen, is dat de gps, die kuren blijft verkopen, de rit niet geregistreerd heeft.
Als alle dagen waren zoals vandaag, dan weet ik binnenkort niet meer wat schrijven.
De jamònvraag van vandaag: wanneer komt de eerste ‘crevaison’? Tot nu bijna 2000 km - ttz 2 wielen à elk 909 km - gewield en nog niet lek! Daarmee begrijp je dat morgen de 1000km wordt gehaald…tenzij ’le cata’ zoals ze dat hier noemen toeslaat. Een catastrofe zit er misschien aan te komen, want ik merkte vandaag een barst in de fietskader.
De rivieren: de Sèvre Niortaise …in Niort en de Charente thv Rochefort.
Royan, waar fietsen langs de kust wel leuk is - binnenland dus minder - lag er even zonnig bij als toen An en ik hier vanaf de eilanden Ré en Oléron kwamen fietsen. ‘Le bac’, de overzet over de Gironde namen we toen niet, morgen dus wel! Dan gaat het verder zuidwaarts langs de kust op weg naar de oesterhoofdstad vd wereld.
Uit de kamer vanochtend in Parthenay. Morgenstond heeft hout in de mond…zegt men in de Vlaanders.
Niort, een halfuur verloren om een stempel. Ze vonden Marianne* niet..het symbool van dit land. * de stempel met haar afbeelding erop natuurlijk.
Kijk papa, zonder handen! Vorig geintje was’t 44, ik leer bij.
Vanaf gisteren dus elke dag een stempelboekwijsheid, van het Vlaams Compostelagenootschap in Mechelen.
Net onder het zadel, een barst in een carbon kader is nooit goed nieuws. De immer dienstvaardige Lieven is al ingeschakeld, waarvoor dank.
Leuk dorpje, maar hoe noemt men zijn inwoner? Un Mignon de Mauzé? En zijn dochter, une Mignonnette de Mauzé? En zijn zoon, Mignolet de Bruges?
Op Google maps zie je de wegen, al/niet fietspaden, enz maar niet het asfalt, daardoor belandde ik vandaag te vaak op dit soort wegen. Schoon van ver, maar ver van schoon om op te fietsen. Je ziet op de foto ook duidelijk dat de wereld rond is..
Een antieke brug over de Charente, nu alleen nog voor fietsers en wandelaars. Een uitgelezen plek voor mijn picknick vandaag.
Waar moet je hier fietsen? Veiligst in de gracht, maar ondoenbaar. Dan de begroeide berm, ook gene vette. Ten slotte is er het fameuze moordstrookje tss witte lijn en boordsteen. Een schande, ook wel de schaamstreek vd weg genoemd, om beschaamd over te zijn als overheid.
Ook al staat deze fiets stijf van blijschap door het weerzien met de zee, toch deze vraag..in ‘t Engels, sorry Johan. Why can’t a bike stand up? Because it’s two tired…
