Dinsdag 31 aug ’21
Ik ben in Blois geraakt! Relatief vlot gelopen deze langste tourrit, zoals elke dag weer dankzij 40%spierkracht en 60%wilskracht. Eerst het gewone WWW maar in Orléans priemde de heilige Jeanne d’Arc een groter-dan-het-ozonlaaggat in het wolkenkleed dat nu al dagen Noord-Frankrijk bedekt. De zon zorgde meteen voor 29°C. Uiteindelijk 160km aan een meer dan behoorlijk gemiddelde. Eigen stoef stinkt, maar door Covid ruikt de helft van de mensen toch niet goed meer ;-)...dus één stinkaard erbij kan toch geen kwaad? Ik moet wel bekennen dat ik een extra zwaar ontbijt had genomen, nl. twee wespen én een gesneden brood. Als dierenarts was daar natuurlijk niet moeilijk aan te raken ;-))
De dag was nochtans minder goed begonnen, na 10 km een dispuut in de groep. De gps kreeg kuren en wou plots wat pittoreske wegen berijden, uitgerekend vandaag! De racefiets, die sowieso niet veel wielskracht heeft, zag dat wel zitten, ik uiteraard niet. Na ‘overleg’ kwam alles goed, maar was er intussen wel een omweg van 2km gemaakt, 2 bovenop de geplande 156.
Daarna was het één en al de eenzame fietser die krom gebogen over zijn stuur tegen de wind, zichzelf een weg baant …als ie maar geen wielrenner wordt, ze rijden hem misschien nog doo-ood. Vandaag 70% in spiegeltje moeten kijken :-((
Als alle dagen waren zoals vandaag dan raak ik dit jaar misschien wel in SdC.
De hespvraag van vandaag: wat is het verschil tussen een bedevaarder en het tapijt naast zijn bed? Het tapijt mag ‘s morgens blijven liggen.
Rivieren? Slechts één, maar wel de machtigste vh land, nl. de Loire, mijn nieuwe BFF, best fat friend.
Morgen fietstoerisme langs de Loire en de Cher. Het kasteel van Blois is niet mis, maar ik hoop nog beters te vinden. Trouwens Orléans én Blois zijn verzorgde steden. De Fransen kennen wat van toerisme, hun topproducten zijn dan ook Michelinbanden en -gidsen en hun prachtig asfalt, bij gebrek aan fietspaden mag :-) ik overal op de weg rijden, wat een zalig biljartgevoel.
Deze ochtend leuk wakker worden op ‘den buiten’ met id kamer naast de mijne twee families zwaluwen. De doeken dienen om hun gevoeg op te vangen, de Fransen kennen wat van hygiëne - niet dus - maar het moet gezegd wel van de savoir vivre, leven en laten leven, alles steekt hier zo nauw niet, de Franse slag, enz enz. Dus deze diertjes hebben het hier geweldig naar hun zin en maken in ruil daarvoor elk jaar de lente als aanzet tot nog beters,maar dit jaar leverden ze half werk.
Kijk mama, 46 met één hand. Wie snapt het geintje?
Lees vooral de tekst over kleine Jeanne, ocharme.
Koninginnerit, onderweg nog eens aan herinnerd.
Slagveld na aankomst.
