Vrijdag 10 sept’21
Na 2 dagen Mesetawind weet ik dat de uitdrukking ‘het Spaanse graan heeft de orkaan doorstaan’ in het Spaans klinkt als ’el grano español ha resistido el viento meseta’.
Winston Churchill zei Success is not forever and failure isn't fatal en hij kon het weten, hij maakte het zelf allemaal mee. W.C. haalde zijn wijsheid bij Heraclitus met zijn ‘Panta rhei‘. Vrij vertaald: alles keert ooit in ‘t leven, ook de wind in de Meseta.
Deze inleiding als bewijs dat je er vertrouwen moet in hebben dat alles goed komt, alles behalve familieruzies. Aanvaard dus wat jouw camino–van–het–leven kruist en ‘zing mee met José’ : https://youtu.be/jRhtJtUDAZs
Feliciano zingt vnl in het Spaans, maar hier in Titaliaans.
De bedevaarder vertrouwt er dus op dat hij in SdC zal geraken, dat er hulp komt indien nodig, maar nog het meest, dat de autobestuurders hem zullen zien. Maakt niet uit wat ze van mij(n fluo) zien; met helm, trui, kousen of rood acherlicht is er keuze genoeg. Duizenden zagen ze al, de laatste honderden hopelijk ook.
Als alle dagen waren als vandaag, dan zou iedereen nr SdC kunnen fietsen.
In de kurkdroge Meseta zijn er geen rivieren, wel de figuurlijke ‘rivier der vergetelijkheid’. Hier vergeet je de tijd of word je zelf vergeten als je er niet tijdig uit geraakt. Want er zijn op deze Spaanse hoogvlakte maar twee seizoenen, zo zegt men hier, 9 maanden winter en 3 maanden hel. Dus ofwel barkoude wind ofwel barwarme..
Over vergeten gesproken, een Spanjaard die ik de weg vroeg, zei dat hij al geheugenproblemen had voor zolang hij zich kon herinneren.
Het was een prachtige dag, die frisjes (14°) maar zonnig begon in Fromista én vooral, het was uitzonderlijk windstil! Bij de picknick in Sahagun - mijn dorst wordt gelest en An zorgt ook nog voor de rest - was de helft vd km’s afgelegd, en de namiddag werd nog beter. Veel Ola’s en Buen camino’s, babbels met de autochtonen en met pelgrims, evenveel jongeren als ouderen. Bijna de volle 100 km naast het caminovoetpad gefietst, honderden peregrino’s te voet gezien. Velen zullen zoals ik hun verlof van vorig opgespaard hebben tot nu. Toch is het succes nog groot, de camino is nog niet dood...
Het publiek wordt zelfs jonger, als ik 2021 met 2011 vergelijk. Of komt het door mijn extra jaren intussen?
De sinkovraag van vandaag, in Esperanto, luidt: hoe zit het nu met die ééntaligheid van de Spanjaarden? Wel ze bestaat, kan gelukkig niet erger worden want…de meesten spreken geen woord in een ander taal, nada oftewel zero, zero, zero. Het zijn rari nantes die drie woorden Engels kunnen en die zijn dan nog vaak ‘No, only Spanish!’
+125, zonnig en 26-28°, ideaal fietsweer. Morgen en overmorgen volgen 2 bergritten, de eerste naar het hoogste punt van de camino, hoger dus dan de Pyreneeëndoorsteek. De tweede wordt de steilste beklimming vd reis, naar de gevreesde Cebreiro, waar Galicië begint. Dan maandag 13/9 in SdC ??
De Meseta
Een heel goed Spaans verbod voor autobestuurders nl. hou altijd min. 1,5 m afstand vd fietsers. In ander landen is er vaak maar één verbod daaromtrent nl. het is verboden iets te verbieden aan autobestuurders, ze doen gewoon hun goesting. Rechts naast de weg, het voetpad met verspreid tot aan de horizon kleine groepjes stappers of solisten.
Bij deze collega ging ik langs voor nog een lading ‘wespen en gesneden broden’, cfr Johan Museeuw.
Picknick in Sahagun. De omgekeerde wereld, nadat deze twee plaatselijke jongeren van ons de gebruikelijke middagfoto hadden genomen, vroeg ik hen om zelf eens voor onze foto te poseren.
De hoop heeft vleugels en nestelt zich in onze ziel,
ze zingt een melodie zonder woorden,
en ze laat zich door niets tegenhouden.
Che sará, sará..
De weg naar SdC is overal goed te vinden, schaduw daarentegen veel minder.
Leon
