Zaterdag 8 juli 2023
Vandaag het twaalfde werk van... Hercules natuurlijk, meteen ook de rode draad voor wie hem nog zoekt. In het twaalfde moet Heracles (= de Romeinse Hercules) als een echte James Herriot, dè bekendste dierenarts op Aard, de meeste gevreesde hond op Aard, nl. Kerberos Κέρβερος bedwingen. Dit is, zo bevestigt ons Odysseus, het zwaarste der XII werken. Daarmee weten jullie meteen hoe zwaar het werk van een doordeweekse dierenarts wel kan zijn🤣. Veterinär in Zweeds, maar wie kent het in het Deens, vooral met de dubbel betekenis?🧐
Kerberos moest door Heracles gevangen en terug naar de Onderwereld worden gebracht, waar hij vanaf dan de ingang moest bewaken met... zijn drie koppen.
Maar voor het relaas van dag twaalf begint, wil ik zeggen dat dit 'werk' niet zo bijzonder was, iedereen is een beetje Hercules op één of andere manier. Ik was noch sportief, noch een talenknobbel tot mijn 18 jaar, wel in tegendeel! Je moest mij toen eens gekend hebben. Wiskunde was mijn ding en dat was het, maar daarmee kan je wel ver komen, lett.&fig.!
Mijn 'kwantumsprong' was een jaartje Amerika, the land of opportunity. Zij, de Amerikanen, geloven dat alles of toch veel kan, als je maar probeert. Failure is not fatal, it's the courage to continue that counts.
Ik heb deze dagen op de fiets vaak gestreden tegen de 'natuurelementen' zoals kapitein Ahab tegen de zee en de walvis Moby Dick. Gelukkig loopt mijn gevecht (hopelijk) beter af, maar ik onderging het weer en wou geen wraak zoals de kapitein van Melville. Wraak nemen heeft altijd één verliezer, nl de wraaknemer zelf.
De textielstad Norrköping, die een zeehaven heeft (kijk op de kaart om dat te 'geleuven'), verliet ik als de blog gepost was😅 en de zon al hoog stond😩... laat aankomen zou weer mijn deel zijn vandaag. Dan in één golvende 🚴♂️ beweging naar Nyköping, picknick en weer voort. Het is de laatste van de Herculiaanse ritten, maar ik geniet ervan. Wanneer zal ik dit nog eens kunnen doen? Fietsen is een blikopener.... op de wereld. En daarbij kan het ook dienen als metafoor voor het leven zelf. In elk leven rijd je wel eens lek, heb je wel eens een tijdje tegenwind, gaat het al eens bergop, verlies je eens met een banddikte of nog erger, maak je al eens een lelijke val, MAAR evengoed kent elk leven ook 'lekvrije' periodes met de GVR, met fenomenale afdalingen zonder valrisico. Dus ik hoop nog lang het F-woord te kunnen uitspreken, Fietsen is leven..
Vanop de fiets pleegde ik vandaag - tenslotte de laatste volle werkdag op de fiets vooraleer er nog twee halftimedagen volgen - wat telefoontjes naar geïnteresseerde thuisblijvers.
Tussendoor toch nog een laatste regenbui, en wat voor één. Maar geloof en je zal gehoord worden, geloof in beter weer en ecco, de zon overvalt dit mooie land weer. En ik reed niet meer lek. Zesmaal is dat gebeurd deze 12 dagen tijdens deze 1800 km, de proloog inbegrepen. Rekenwerk, geen betere plaats daarvoor dan op de fiets, leert dat dat gemiddeld 'eine Platte' –kennen jullie dit nog uit mijn Duitse periode– gemiddeld dus 1 lekke band per 300 km (zelfs maar 1 per 600km als je voor- en achterwiel afzonderlijk beschouwt🧐) of 1 per 2 dagen. Not bad, niet abnormaal, alleen was ik veel minder gewoon.
Stipt om 19u aangekomen hier in Södertalje, als eerste😏 zoals alle vorige elf dagen, maar deze keer was er wel concurrentie. 🥰 kwam moe en nog niet voldaan een dik halfuur later binnen. Ik heb je gemist, zei ik. Gelukkig ben ik dierenarts en geen sluipschutter.
Moesten we wel meteen naar de Tele2Arena, iemand wou ons zien, of was het omgekeerd? Ik denk van ja, want deze zanger leverde onze drie kleine mannen hun lijflied, zijnde een hit tijdens 'hun' zwangerschappen kregen ze als cadeau-voor-het-leven. Don't let the sun go down, The Lion King & Candle in the Wind. Hopelijk ging hij ze voor ons nog eens zingen🤞🤞🤞....alleen hadden we om 20u, start van optreden nog geen ticketten IKUN..die werden nu wel goedkoper😊 aan -1% per minuut dat het concert bezig was.
Morgen volgt er nog een korte rit in lijn naar Stockholm centrum, daarna niet één maar twee rustdagen. Als de echte Tourrenners al na een week rust krijgen, dan is na twaalf dagen labeur - fietsen&bloggen - twee 'jours de grêve' niet ongewoon als je zo dicht tegen Wallonië woont... Gelukkig is Overijse nog Vlaams Gewe(e)st!
Grtn uit Södertalje, James Thewet.
Ivm de V die de Duitsers niet goed kunnen uitspreken, is er het bekendere feit dat de Chinezen last hebben - om het voorzichtig uit te drukken want...met Xi spot je ni - met de letter R.
Zo was er een groepje Chinese studenten, die tijdelijk in ons land woonden, en die beweerden dat ze thuis heel vaak 'elections' hadden. Ook nog dat zij in China een grote vrijheid van mening hadden, toch één keer...🧐. Vraag is dus welke vrijheid je in China nog hebt NA die mening.
Fleurige start van dag 12, de 'verlating' van Norrköping, de textiel- maar ook bloemenstad, of ik moet eerder schrijven cactusstad🧐?
Al onmiddellijk na vertrek begon geheuvelte dat daarna nog durfde 😡overgaan in gebergte, een koninginnerit zou het worden. 🤮... voor de 👑.
Dan middagpicknick in Nyköping, nog maar 60 gedaan en nog 78 te gaan😢. Wie van ons 2 komt eerst aan in Södertalje, de slaapplaats van vanavond? Al fietsend doe ik wat opzoekwerk voor een passend ontvangst vanavond 🎉.
Maar eerst nog dit varkentje op 2 wielen wassen te beginnen hier in Nyköping. Ik schuif met mijn bokes aan aan (2x aan, nu 3x😏) de tafel bij een hip koppel 'op leeftijd' uit Luleå, 1000km van hier (nvdr: 1000 km! en ik ben in al in't midden van dit enorme land) én 2500km van Overijse. Dat ze hip zijn, blijkt uit de naamkeuze van hun hondje... U kijkt toch ook?😉
Mevrouw Luleå, zeg Luleo, trok deze foto, de eerste maal in haar leven dat ze een gsm in handen had.. Van teenkwamtander en uiteindelijk durfde ze ook iets vragen 'But why do you do this bike journey? Mijn antwoord deed haar luidop lachen..' A man's gotta do what a man's gotta do.' Dat ik dat antwoord schaamteloos gepikt heb van John Steinbeck in The grapes of Wrath, dat nam ze me dus niet kwalijk. Dan haar 2de vraag, but how did you do this?' Daarop antwoordde ik dan weer, mezelf als 2 jarige parafrazerend, met 'Ikanda'. Mijn 'spreuk' van 1962 herhaalden mijn ouders heel mijn leven lang en dus nam ik dat maar als lijfspreuk aan😏. Met Ikanda kom je heel ver, zeker met de fiets. Ik zei mevrouw Luleå ook dat mijn lichaam voor 50kg uit wilskracht bestaat en verder wat beenderen en wat spieren, niet teveel want de goede lezer weet dat het brutogewicht van deze reis, dus fiets en bagage inbegrepen de 80 niet mocht overschrijden.
Dat van die Zweedse mijlen was niet gelogen, hier het bewijs. Als sinds 1700 worden ze hier gebruikt en uit de volksmond hoor je ze hier dagelijks als afstandsbepaling. Nog 12 Zweedse mijl tot Stockholm 😃, dus wel nog 120 km 😅.
Schuilplaats tegen hopelijk laatste regenbui van deze fietstrip. Naast mij stonden twee Franse paarden, van een mooi maar oud ras, zoals ze er nu geen meer 'maken'. Iedereen herkent 'het ras' zeker, alleen moet je eventjes zoeken in de galerij onderaan.
Verbroedering met andere bikers...vrouwen én kinderen inbegrepen! Onderweg hadden we al enkele close encounters gehad, maar hier op deze parking vonden we elkaar.
Ik zei toch al dat de Zweden het meest geamerikaniseerd waren, toch zeker in heel Skandinavië.
Een leuke bende!
Zelfs de wolken zijn mooier hier in Zweden. Vooringenomen, ik? Ik ben nog nooit vooringenomen geweest. Ja, sorry, toch wel één keer recent onlangs nog niet zo lang geleden... toen Dieter mij uitnodigde in de cockpit. Daar vooringenomen zijn, waan je je in de eerste hemel. Het zicht is formidastisch, het was dan ook nog naar Skandinavië 😄, Oslo meer bepaald.
Tele2Arena, 8juli2023. Deze Engelse ridder van 76 jaar geeft zijn laatste grote show, brengt iedereen 'in vervoeging'...meer dan de kinderen vandaag nog leren op school. Hallo mini-ster Weyts? Twee allerlastminute-tickets gevonden, samen voor 50 euro. De vermoeidheid van de laatste dagen moesten we 🥰 er wel bij nemen..
