Maandag 6 sept’21.
Voor dag en dauw is An al met de auto onderweg naar hier. Vanavond is het reünie bij de Spaanse grens, maar heel de dag zal ik met dit liedje in mijn hoofd zitten: https://youtu.be/tbGkZWiaI7c
De laatste maal opgestaan met zicht op zee, straks duik ik het binnenland in om pas in SdC weer boven te komen. Vandaar doet iedere bedevaarder nog 60km tot Fisterra, Finis Terra, het einde vd wereld, waar de Camino in zee duikt en de realiteit het leven weer overneemt. Maar dat is gelukkig pas over een week..
In de laatste km’s van de Landes beleefde ik een verschijning van Maria, deze keer een echte en wel de eerste ontmoeting met een camino-gangster sinds mijn vertrek. Nooit één zonder twee, want zij fietst samen met haar zus nr SdC. We hadden een leuk gesprek, met een foto vereeuwigd. Dat ze wat verder de trein zouden nemen om wat op te schieten, moet kunnen. Ieder zijn camino! Dat is ook de titel van een lezenswaard artikel dat ik in de fotogalerij zal steken, probeer er tijd voor te maken, de blz zijn genummerd want die galerij ken geen orde! Het zal je veel bijleren over hoe en wat een camino kan zijn, niet moet zijn, want er zijn geen regels! Bijvoorbeeld moet je je bezinnen op bedevaart? Persoonlijk vind ik dat dat evengoed thuis of in het Zoniënwoud gebeurt. Ik leef mij sportief, toeristisch en taalkundig uit en probeer zoveel mogelijk over de locale geschiedenis te lezen en met de locale mensen te praten. De pelgrims zorgen mee voor de sfeer, ik moet hun dag niet vullen en zij de mijne niet, maar dat is dus maar mijn mening. Ieder zijn mening, ieder haar camino.
Als alle dagen waren zoals deze, dan kwam ik overgekookt in SdC toe.
Want van voor Bayonne, ook weer een mooie stad, waar het Frans Baskenland begint, werd het met de km warmer. Bij elke extra graad nam ik een gps-foto, denkende dat het dagmaximum nu wel was bereikt…
Dankzij Michiel Hendryckx leerde ik Cambo-les-bains kennen. Op mijn beurt, mijn foto’s zijn zo goed niet, probeer ik jullie te overtuigen. Zie hieronder.
De skinkavraag, nu uit Zweden, las je al in de titel: waarom zijn er alleen in Zuid-Europa Mariaverschijningen geweest? Wel ga eens bij 40° 2à3 uur wandelen, lopen of fietsen en je zal ze zien verschijnen, de visioenen. Als je dat dan ook nog eens aan een uitgekookte priester vertelt, zorgt die misschien voor de ‘Kerkelijke erkenning’. Aan de koele Zweden zal het niet voorvallen..
De rivieren: de mooie Adour, die in Bayonne uitmondt in de oceaan, en haar kronkelende bijrivier de Nive, die ik lange tijd volgde richting StJean Pied-de-Port. Dat stadje is laatste rustplaats voor de beklimming naar de Puerto de Ibañeta, de poort tot Spanje zeg..maar..dat zijn zorgen voor morgen. Daarom vanavond vroeg in bed, morgenavond slapen wij, An en ik, in Espagna Olé.
Vandaag +105 en zeer heet.
Wakker worden in Contis-plage, wetende dat diegene waar Jovanotti over zingt, onderweg is…
‘Maria Gibb aus Wien (extreemrechts) mit ihrer Schwester’ verschenen plots uit het niets. Moet Biscarosse, de plaats van gebeuren, nu ook Lourdes, Fatima en Medzugorje achterna? Zie de st Jacobsschelpen op de Weense fietsen, zo moet het. Pas in Spanje doe ik dat ook…
Bij het verlaten van de Landes klom het kwik boven 37°, lang bleef het 39° om op een schaduwloos stuk zelfs even boven de 43° te gaan. Ongelooflijk heet! Zelfs een niet-drinker, kiepert dan alles binnen wat maar vloeibaar is.
In Moliets-et-Maâ, 40km noord van Bayonne, hoorde ik de juf tegen die school Fransmannetjes zeggen ‘ on va une fois dire bonjour au bourgemestre‘ en ze stapten met mij de Mairie binnen, ik voor mijn stempel, zij voor hun bonjour. Zo gemoedelijk gaat het er daar aan toe..
Bayonne, waar Baskisch gesproken wordt, heeft een mooie centrum met kathedraal en kasteel, en drankstandjes!
L’Adour in Bayonne.
Cambo-les-bains, waar in 1906 Rostrand dit prachtig goed met werkelijk alle voorzieningen, tuinen, landerijern etc. liet bouwen met de inkomsten van één verhaal. Faut le faire, één verhaal, maar wat voor één. Cyrano de Bergerac vertelt het liefdesverhaal van een dichter Cyrano, in een film ooit gespeeld door Depardieu, die met mooie woorden zijn vriend helpt om een meisje te versieren…tot hij er zelf op verliefd wordt.
Cambo
Kijk An, zonder handen én op de berm! Einde van Frankrijk, einde van dit geintje.
