Fietsen, is het een hobby of een aandoening? Een hobby voor de ene, een marteling, die je jezelf aandoet, voor de andere.
Feit is wel dat fietsen de snelste manier blijft om zich motorloos op het aardoppervlak te verplaatsen. Zonder motor brengt mee dat het geluidloos, milieuvriendelijk en vrijwel ongevaarlijk voor de medemens gebeurt. Fietsen is daarmee het meest progressieve transportsmiddel. Op die hobby en mijn brilglazen na, mag dan wel alles aan mijn oude lijf conservatief lijken, deze flogpost (foto’s&blog) zal proberen de komende drie weken het tegendeel te bewijzen.
Mei’20, sep’20, mei’21...na drie Covid-afgelaste camino’s, hoop ik nu écht te vertrekken. Of ik zal aankomen is verre van zeker, het Chinese virus kan onderweg nog vele chopsticks in mijn wielen steken.
Intussen bereid ik dus voor de vierde maal deze tocht voor, eerst weinig overtuigd gezien de verroding van de bestemming in Noord-Spanje, nl. elke week wat roder, maar nu sinds twee weken, heel intens voor zover mijn praktijk dat toelaat. An is dus tijdelijk een fietsweduwe.
Wat ik ook gedaan heb als voorbereiding, is een boek lezen, nl. de biografie van Arthur Rimbaud. De eerste overnachting is immers gepland in Charleville-Mezières, geboorteplaats van deze (wordt gezegd) bekendste Franse dichter maar bij leven meest miskend genie van zijn generatie met daar bovenop een heel droef levenseinde.
Maar nu moet ik nog alle fietswegen downloaden op mijn Garmin, veilige wegen dan nog.. het parcours afleggen kost minder tijd dan het samenstellen, zoals een schotel opeten sneller gaat dan hem klaarmaken. De keuze voor mijn fietsgerecht viel al in 2006, zie foto, en van 2008 tot 2011 werd in drie zomers en met onze drie zonen én met de hulp van An al eens de eindmeet in Santiago bereikt, maar nu ga ik alleen fietsen…zo lang en zo ver mogelijk. Deze Camino staat intussen al twee jaar op het vuur…tijd om te beginnen genieten. Hopelijk zit er voor u ook wat lekkers in!
